Below is a poem written by Marion whose story I posted back in June entitled “Marion’s story… How to find happiness”.

We met via Twitter.  Hers is an incredible and truly inspirational story, it will move you.  Do read her previous post if you haven’t before.

The original poem is in Dutch, the English translation is next to each line.

Feel free to leave your comments and Marion will see them.

Thank you Marion, you are an inspiration to us all.

With love, Cat xx

 

Gedicht mama Poem Mom

Mama kon geen moeder zijn, Mom couldn´t be a mother

Al waren we toen nog zo klein. Even when we were so little

Ze was onmachtig, en heel lang, She was powerless, and for a long time,

Was ik als kind best bang. I was as a child very afraid.

 

Later werd ik groter en was het raak, Later, when I grew older it was tough,

Confrontaties, ruzies, niet in de haak. Confrontations, arguing not good

Allemaal een hoop verdriet, All a lot of sorrow

Hoe het wél moest, dat wisten we niet. How we SHOULD do it, we didn´t know.

 

Het huis uit, meer afstand, een goed idee, Out of the house, more distance, a great idea

Het werd ietsje beter, maar daar deden we t mee. It became a bit better, but that was it.

Je neemt elkaar kwalijk, het verleden doet pijn, Blaming each other, the past hurts

Waarom moet het zo? Kan het niet anders zijn? Why does it has to be like this? Can it be else?

 

Jaren later, de aap uit de mouw, Years later, the truth came out,

Kapot gemaakt als kind, mama een gebroken vrouw. Destroyed as a child, mom a broken woman

Naar de buitenwereld perfect, voor alles een rol, To the outside world perfect, playing a role

En zo hield ze dat jarenlang vol. And so she managed , it held years

 

Alleen binnenskamers haar ware gezicht, Only between the 4 walls was her real face to see

Vaak ontoegankelijk, de deuren potdicht. Inaccesable, the door closed

En toch soms een glimpje, tranen en spijt, And yet, sometimes a glimpse, tears and regret

Ze hield wel van ons, maar kon dat niet kwijt. She did love us, but couldn’t show it

 

Ze ging in therapie en schreef ons een brief, She went to therapy and wrote us a letter

Excuses en uitleg, ze had ons wél lief! Made excuses and explaned, she DID love us!

Mijn moeder was moedig, een dappere vrouw, My mom was brave, a couragious woman

Want die stap zetten, dat doe je niet gauw! Because taking that step, nobody easily does!

 

Geniepig sluipt het binnen, de Alzheimer komt, Crafty slinks the Alzheimer inside

En de vrouw met de kracht, haar stem verstomd. And the woman with the strength, her voice absent

Van dominant naar onzekere afhankelijkheid, From dominant to uncertain dependence

Dat was het begin, we raakten haar kwijt. That was the beginning, we were losing her

 

Zo lang mogelijk thuis, en goed verzorgen, As long as it could staying home and really good care

Maar het was niet te doen, leed, diep verborgen. But unsustainable, pain, deep inside

Gedaan wat we konden, maar er is een grens, We did what we could, but there is a border

Het ging echt niet meer, ze was een ander mens. It couldn’t any longer, she was an other person

 

Ze herkende haast niks meer, iets begrijpen een crime, She almost didn’t regognized anything

De zorg onhoudbaar, onder ogen moeten zien. The care unsustainable, we had to face it

En net voor ze wegging opende mijn hart, And just before she left, my heart opened

En kon ik echt zeggen, ik vergeef je mijn schat. I could really say: I forgive you my love

 

 

 

 

Mijn hart stond weer open, ik hield echt van haar, My heart stood open, I really loved her

Maar nou komt het wrede, ze was niet meer daar. But how cruel is that, she was not there anymore

De opname kwam en ze ging als een speer, She went to a home and it went very fast

Ze takelde af en ze functioneerde niet meer. She declined and she didn’t function anymore

 

Mijn moeder, ik vond haar en raakte haar kwijt, My mom, I found her and loosed her again

Haar lichaam was er, maar we hadden geen tijd. Her body was there, but we had no time

Haar geest was naar oorden, onbereikbaar voor mij, Her spirit was elswhere, unreachable for me

Ik kon haar knuffelen en met haar naar de zorgboerderij. I could hug her and took her to a n animalfarm

 

En niet meer verwacht, kwam toch als geschenk, And totally unexpected, came as a gift

Momenten met haar, waar ik nu graag aan denk. Moments with her that I now really like to think about

Op donderdagavond, met de dames aan tafel, On Thursday evenings, with the ladies round the table

Of op haar kamer met chocolade en een stroopwafel. Or in her room with chocolate and syrup waffles

 

Het laatste jaar, ik kon ´t niet geloven, The last year, I couldn’t believe

Heldere momenten, een moeder kwam boven. Bright moments, a mom showed up!

Ze heeft het onvoorstelbare gedaan: She did the most amazing thing:

Goedgemaakt wat ooit mis was gegaan. She made up for everything that ever went wrong

 

Mijn moeder, ooit zo geschonden, My mom, ever so violated

Ik voel me enorm met haar verbonden. I feel me tremendously connected

Ik ben er nu trots op, en het voelt fijn, Now I am proud, and it feels good,

Om vol erkenning haar dochter te zijn. To be full of recognition being her daughter

 

Ongeacht ons, was haar leven een lijden, Whatever us, was that life a suffering

Op het laatst mensonwaardig aftakelen, niet te vermijden, At last degrading decline, inevitable

Voor haar ben ik blij, hopelijk is de verlossing groot, For her I am happy, I hope her redemption is huge

Maar ik ben verdrietig, want mijn mama is dood. But I am sad, because my mom is dead